Azim Suyun haqida ma’lumot

Azim Suyun haqida ma’lumot

Azim Suyun haqida: hayoti, asarlari, faoliyati, tarjimai hol, batafsil ma’lumotlar

Azim Suyun 1948 yil 22 fevralda Samarqand viloyati Nurota tizma togʻlari etagida joylashgan Quduqcha qishlogʻida tugʻildi. Nakurt qishlogʻida Suyun bobo tarbiyasida oʻsib ulgʻaydi. Yosh Azim choʻpon otasi ortidan yurib, tabiat sirlari bilan oshno tutingan. Ayni shu omil boʻlgʻusi shoirning shakllanishiga taʼsir oʻtkazgan.
“…Keyin askar boʻldim, – deb yozadi u tarjimai holida, ‒ Toshkent davlat universtetining jurnalistika fakultetini bitirdim. Gʻafur Gʻulom nomidagi Adabiyot va sanʼat nashriyoti, Oʻzbekiston Davlat matbuot qoʻmitasi, Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi, “Xalq soʻzi”, “Oʻzbekiston ovozi” gazetalarida xizmat qildim. Oʻzbekiston Respublikasi Oliy Majlisi deputati boʻldim…”
Shu paytgacha shoirning “Mening osmonim” (1978), “Zarb” (1979), “Zamin taqdiri” (1981), “Xayolot” (1984), “Ziyo yoʻli” (1986), “Javzo” (1987), “Olis tonglar” (1989), “Kuyganim ‒ suyganim” (1992), “Qora koʻzing sening” (1994), “Sarbadorlar” (1994), “Saylanma” (1997), “Oʻzlik” (1999), “Sharq hikmati” (2000), “Ey, doʻst” (2005), “Vatan fasllari” (2007), “Muhabbat hayratlari” (2009), “Tanlangan asarlar” (7 jildlik, 2009) nomli kitoblari nashr etildi.
Azim Suyun turli davrlarda dolzarb mavzularda koʻplab maqolalar, suhbatlar, sheʼrlar, hikoyalar yozgan. Ularda uning nechogʻlik ijodiy izlanishlar olib borayotganligini koʻrish mumkin.
Oʻzbekistonda xizmat koʻrsatgan madaniyat xodimi Azim Suyun “Oʻzbekiston belgisi” nishoni sohibi. U Butunjahon shoirlari Kongressi aʼzosi. Turkiya, Koreya, Rossiya, Hindiston va boshqa davlatlarda boʻlib oʻtgan xalqaro adabiy anjumanlar qatnashchisi hamdir.
Shoir 2020 yil 9 mart kuni olamdan oʻtdi.

Foydalanilgan adabiyot

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.


Об Азиме Суюн: жизнь, творчество, деятельность, биография, подробности

Азим Суюн родился 22 февраля 1948 года в селе Кудукча, расположенном в предгорьях Нуратинского хребта Самаркандской области. Суюн выросла в деревне Накурт. Юный Азим пошел за отцом-пастухом и познал тайны природы. Именно этот фактор повлиял на формирование будущего поэта.
«Потом я стал солдатом, — писал он в своей автобиографии. — Я окончил Ташкентский государственный университет по специальности журналист». Работал в Издательстве литературы и искусства имени Гафура Гулома, Государственном комитете Узбекистана по печати, Союзе писателей Узбекистана, «Слове народа», «Голосе Узбекистана». Я стал депутатом Олий Мажлиса Республики Узбекистан»
До сих пор поэта «Небо мое» (1978), «Удар» (1979), «Судьба земли» (1981), «Воображение» (1984), «Путь просветления» (1986), «Явзо (1987), «Фар тонглар» (1989), «Куйганим — суйганим» (1992), «Кора козинг сэнинг» (1994), «Сарбадорлар» (1994), «Сайланма» (1997), «Озлик» (1999). ), «Шарк хикмати» (2000), «О друг» (2005), «Времена года Родины» (2007), «Чудеса любви» (2009), «Избранные произведения» (7 томов, 2009).
Азим Суюн написал множество статей, бесед, стихов и рассказов на актуальные темы. Они показывают, насколько он креативен.
Заслуженный работник культуры Узбекистана Азим Суюн является кавалером Знака Узбекистана. Он является членом Всемирного конгресса поэтов. Он также участвовал в международных литературных конференциях в Турции, Корее, России, Индии и других странах.
Поэт скончался 9 марта 2020 года.

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ
Комментарии: 3
  1. Аноним

    :| :|

  2. Sevinch

    Sizga rahmat katta yordam berdiz
    :smile: :smile:

  3. Аноним

    :razz: :roll: :grin: :o :cool: :cry: :oops: :smile: :arrow:

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: