Nodir Normatov haqida ma’lumot

Nodir Normatov haqida ma’lumot

Nodir Normatov haqida: hayoti, asarlari, faoliyati, tarjimai hol, batafsil ma’lumotlar

Nodir Normatov 1950 yil 24 dekabrda Surxondaryo viloyati, Sherobod tumanidagi Poshxurd qishlogʻida tugʻildi. ToshDU (hozirgi Oʻzbekiston Milliy universiteti)ning jurnalistika fakultetida tahsil oldi (1967–1972).
Mehnat faoliyatini Oʻzbekiston ilmiy-ommabop va hujjatli filmlar kinostudiyasida rejissyor yordamchisi, muharrir, diafilmlar boʻlimi bosh muharriri vazifalarida ishladi (1972–1974). Shundan soʻng “Saodat” jurnalida (1974–1979), “Sovet Oʻzbekistoni” jurnalida (1979–1983), “Oʻzbekiston adabiyoti va sanʼati” gazetasida (1983–1989), Oʻzbekiston Madaniyat fondida (1989–1991) turli lavozimlarda xizmat qildi. 1997 yildan eʼtiboran Oʻzbekiston Badiiy Akademiyasida bosh mutaxassis, Xalqaro Aloqalar markazida tijorat direktori, 1998 yildan boshlab “Sanʼat” jurnalining bosh muharrir oʻrinbosari, 2000 yildan bosh muharrir vazifalarida xizmat qildi. 2009 yildan Oʻzbekiston Badiiy Akademiyasi Axborot va xalqaro aloqalar boshqarmasi boshligʻi lavozimida ishlab keladi.
Nodir Normatovning “Tiniqgul” nomli ilk hikoyasi 1974 yilda “Saodat” jurnalida eʼlon qilindi. “Koʻhitang hikoyalari” nomli birinchi kitobi 1977 yilda bosilib chiqdi. Shundan soʻng “Bisot” (1982), “Jazo” (1985), “Jarlikdan qushlar uchdi” (1986), “Ismoil togʻaning tarozisi” (1987), “Daraxt tagidagi odam” (1988) qissalari, “Barigal” romani eʼlon qilindi. “Roʻzi Choriyevning soʻnggi vasiyati” roman-essesi sanʼatshunoslar, adabiy jamoatchilik tomonidan iliq kutib olindi, rus tiliga tarjima qilindi. “Kamalak yashaydigan uy” kitobi esa rassom haqida bolalarga moslab nashr etildi.
Nodir Normatovning “Kumush yongʻoqlar”, “Jazo”, “Ismoil togʻaning tarozisi” qissalari va bir qator hikoyalari sankt-peterburglik yozuvchi Ganna Nemirko tomonidan rus tiliga tarjima qilinib, “Golubiye orexi” (1990) nomida chop etildi.
Nodir Normatov sanʼat arboblari, xalq ustalari toʻgʻrisidagi yigirmadan ortiq hujjatli filmlar muallifidir
U tarjimon sifatida qadimgi Suriya yodgorliklaridan “Pandnoma” kitobini (G. Normatova hamkorligida), K. Paustovskiyning “Isaak Levitan” qissasini, A. Nesinning “Lomakon” pyesasini oʻzbek tiliga oʻgirdi.
Yozuvchi badiiy ijoddagi yutuqlari uchun 2010 yilda “Mehnat shuhrati” ordeni bilan taqdirlandi.

Foydalanilgan adabiyot

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.


О Нодире Норматове: жизнь, творчество, деятельность, биография, подробности

Нодир Норматов родился 24 декабря 1950 года в селе Пошхурд Шерабадского района Сурхандарьинской области. Изучал журналистику в Ташкентском государственном университете (ныне Национальный университет Узбекистана) (1967-1972).
Работал помощником режиссера, монтажером, главным редактором киноотдела Узбекской студии научно-популярных и документальных фильмов (1972-1974). После этого работал на различных должностях в журнале «Саодат» (1974-1979), журнале «Советский Узбекистан» (1979-1983), газете «Узбекистанская литература и искусство» (1983-1989), Фонде культуры Узбекистана. (1989-1991). С 1997 года работал главным специалистом Академии художеств Узбекистана, коммерческим директором Центра международных связей, с 1998 года заместителем главного редактора журнала «Искусство», с 2000 года главным редактором. С 2009 года работает заведующим отделом информации и международных связей Академии художеств Узбекистана.
Первый рассказ Нодира Норматова «Тиникгул» был опубликован в 1974 году в журнале «Саодат». Его первая книга «Истории Кохитанга» была опубликована в 1977 году. Затем последовали рассказы «Бизо» (1982), «Наказание» (1985), «Птицы полетели со скалы» (1986), «Весы дяди Исмаила» ​​(1987), «Человек под деревом» (1988), роман «Баригаль». Роман-очерк «Последняя воля Рози Чориева» был тепло встречен искусствоведами и литературной общественностью и переведен на русский язык. О художнике издана книга для детей «Радужный дом».
Рассказы Нодира Норматова «Серебряные орешки», «Наказание», «Весы дяди Измаила» ​​и ряд рассказов были переведены на русский язык петербургской писательницей Ганной Немирко и опубликованы под названием «Голубые орехи» (1990).
Нодир Норматов – автор более двадцати документальных фильмов о художниках и народных мастерах.
В качестве переводчика перевел на узбекский язык книгу «Панднома» по древнесирийским памятникам (совместно с Г. Норматовой), повесть К. Паустовского «Исаак Левитан» и пьесу А. Несина «Ломакон».
В 2010 году за творческие достижения писатель был награжден орденом Трудовой Славы.

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: