Togʻay Murod haqida ma’lumot

Togʻay Murod haqida ma’lumot

Togʻay Murod haqida: hayoti, asarlari, faoliyati, tarjimai hol, batafsil ma’lumotlar

Togʻay Murod 1948 yili Surxondaryo viloyati, Denov tumanidagi Xoʻja Soat qishlogʻida tugʻildi. Toshkent davlat universiteti (hozirgi OʻzMU)ning jurnalistika fakultetida (1967–1971), Moskvadagi Adabiyot institutida (1985–1987) tahsil oldi. Respublika radiosida (1972–1975), “Oʻzbekiston fizkulturachisi” gazetasi (1976–1978), “Fan va turmush” jurnalida (1982–1984) xizmat qildi.
1976 yili Togʻay Murodning “Yulduzlar mangu yonadi” degan ilk qissasi “Sharq yulduzi” jurnalida chop etilgach, kitobxonlar ogʻziga tushdi. Shundan soʻng birin-ketin “Ot kishnagan oqshom” (1979), “Oydinda yurgan odamlar”(1980), “Momo Yer qoʻshigʻi” (1985) kabi oʻzbek milliy qissachiligining yangi namunalari dunyoga keldi. Ular yuksak baholanib, adib Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasining Oybek nomidagi yillik mukofotiga sazovor boʻldi.
Adib 1986–1991 yillarda “Otamdan qolgan dalalar” romanini yaratdi. 1994 yili unga mazkur asari uchun Abdulla Qodiriy nomidagi Davlat mukofoti berildi. “Otamdan qolgan dalalar” – ijtimoiy roman. U nafaqat adib ijodida, balki oʻtgan asrning 90-yillar adabiyotida katta voqea boʻldi. Unda mustabid tuzumning qattol siyosati, oʻzbek dehqonining ogʻir, mashaqqatli mehnati va nursiz hayoti real boʻyoqlarda ochib tashlangan.
Togʻay Murod mohir tarjimon sifatida J. Londonning “Boyning qizi” dramasi va bir nechta hikoyalarini (1974–1975), Ye. Seton-Tompsonning mashhur “Yovvoyi yoʻrgʻa” asarini tarjima qildi (1989).
Oʻzbekiston xalq yozuvchisi Togʻay Murodning “Otamdan qolgan dalalar” asari asosida ikki qismdan iborat badiiy film yaratildi.

Foydalanilgan adabiyot

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.


О дяде Мураде: жизнь, творчество, деятельность, биография, подробная информация

Дядя Мурод родился в 1948 году в селе Ходжа Соат Денауского района Сурхандарьинской области. Изучал журналистику в Ташкентском государственном университете (ныне Национальный университет Узбекистана) (1967-1971) и Московском литературном институте (1985-1987). Работал на Республиканском радио (1972-1975), газете «Узбекистон Физик» (1976-1978), журнале «Наука и жизнь» (1982-1984).
В 1976 году в журнале «Шарк Юлдуз» был опубликован первый рассказ дяди Мурада «Звезды горят вечно». После этого родились новые образцы узбекских национальных рассказов, такие как «Вечер с лошадью» (1979), «Люди, идущие по луне» (1980), «Материнская песня» (1985). Они получили высокую оценку и были отмечены ежегодной премией имени Ойбека Союза писателей Узбекистана.
В 1986-1991 годах автор написал роман «Поля, оставленные моим отцом». В 1994 году за эту работу он был удостоен Государственной премии имени Абдуллы Кадири. «Поля, оставленные моим отцом» — социальный роман. Он был крупной фигурой не только в творчестве писателя, но и в литературе 90-х годов прошлого века. В нем в реальных красках раскрываются убийственная политика диктаторского режима, тяжкий труд узбекского крестьянина и жизнь без света.
Как искусный переводчик, дядя Мурад перевел пьесу Дж. Лондона «Дочь мальчика» и несколько рассказов (1974–1975). Перевел знаменитую « Дикую кровать» Сетона-Томпсона (1989).
Создан двухсерийный художественный фильм по произведению Народного писателя Узбекистана Тогая Мурада «Поля, оставленные моим отцом».

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ
Комментарии: 3
  1. Аноним

    :razz: :razz:

  2. Аноним

    :idea: :idea:

  3. Аноним

    :idea: :idea: :|

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: