Rauf Parfi haqida ma’lumot

Rauf Parfi haqida ma’lumot

Rauf Parfi haqida:, hayoti, asarlari, faoliyati, tarjimai hol, batafsil ma’lumotlar

Rauf Parfi 1943 yil 27 sentyabrda Toshkent viloyati, Yangiyoʻl tumanidagi Shoʻralisoy qishlogʻida tugʻildi. Ota-onasi Parfi Muhammad Amin va Sakina Isabek qizi mustabid tuzum davrida ona yurti Fargʻonaning Vodil hududidan quvgʻin qilingan edi.
Boʻlajak shoir boshlangʻich va oʻrta taʼlimni “Sharq yulduzi” (1-7-sinflar), Shoʻralisoy (53-maktab, 8-9-sinflar), Yangiyoʻl shahridagi Alisher Navoiy nomidagi (10-sinf, kechki) maktablarda oldi. Toshkent Davlat universiteti (hozirgi OʻzMU)da tahsil oldi (1960–1965). Gʻ. Gʻulom nomidagi Adabiyot va sanʼat, “Yozuvchi” nashriyotlari, turli gazeta va jurnallarda faoliyat koʻrsatdi.
Uning “Karvon yoʻli” nomli birinchi kitobi 1968 yilda nashr etildi. Shundan soʻng “Aks sado” (1970), “Tasvir” (1973), “Xotirot” (1975), “Koʻzlar” (1978), “Qaytish” (1981), “Sabr daraxti” (1986), “Sukunat” (1991), “Tavba” (2000) kabi sheʼriy majmualari eʼlon qilindi. Vafotidan soʻng “Sakina” (2013), “Turkiston yodi” (2013) singari saylanmalari bosilib chiqdi.
Rauf Parfi sheʼriyatining asosiy mavzulari – bu shaxs erki, Vatan mustaqilligi va Turkiston, Turk dunyosining birligidir. Bu sheʼriyat – XX asr shaxs shuurini, keskin fojialar dramatizmini ifodalashga jazm etgan jasoratli sheʼriyatdir.
Rauf Parfining “Vatan haqida Bernd Ietshga maktubim”, “Tangri sogʻinchi”, “Sunbula”, “Qora devor”, “Abdurauf Fitrat” (1995) asarlarini olasizmi, Vyetnam urushi haqidagi sheʼrlarinimi, tanka, xokku ‒ uchliklarimi, ularning barchasida adolatsizlikka, haqsizlikka nisbatan nafrat, gʻazab tuygʻulari limmo-limdir.
Rauf Parfi K. Kaladzening “Dengiz xayoli” (1972), Bayronning “Manfred” (1973), A. Salamatning “Oltin bolta” (1974), I. Noneshvilining “Shiddat” (1976), A. Dyumaning “Uch sarboz” (pyesa, 1980), N. Hikmatning “Inson manzaralari” (1981), A. Tvardovskiyning “Zaytun novdasi” (1981), “Xotira huquqi” (1985), “Uygʻur shoirlari” (1986), “Ozod inson qoʻshigʻi” (1988), U. Saroyanning “Hoy, kim bor?” asarlarini hamda B. Brext, P. Neruda, G. Emin, O. Vatsiyetis kabi qardosh va jahon adabiyoti namoyandalari ijodidan namunalarni tarjima qilgan.
Rauf Parfiga “Sabr daraxti” toʻplami uchun Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasining Hamid Olimjon nomidagi yillik mukofoti berildi. 1992 yilda Xalqaro Mahmud Qoshgʻariy mukofoti bilan taqdirlandi. Turkiyada Diyonat Vaqfi tomonidan oʻtkaziladigan turkiy zabon shoirlar tanlovida gʻolib boʻldi (1993).
Rauf Parfi sheʼriyatimiz rivojiga qoʻshgan hissasi uchun Oʻzbekiston xalq shoiri unvoni bilan taqdirlangan.

Foydalanilgan adabiyot

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.


О Рауфе Парфи: жизнь, творчество, деятельность, биография, подробности

Рауф Парфи родился 27 сентября 1943 года в селе Шоралисай Янгиюльского района Ташкентской области. Ее родители, Парфи Мухаммад Амин и Сакина Исабек, подвергались преследованиям в Вадильском районе Ферганы во время диктатуры.
Начальное и среднее образование будущий поэт получил в Шарк Юлдузи (1-7 классы), Шоралисой (школа 53, 8-9 классы) и Алишера Навои (10 класс, вечер) в Янгиюле. Учился в Ташкентском государственном университете (ныне Национальный университет Узбекистана) (1960–1965). Г`. Работал в литературно-художественном издательстве «Гулом», издательстве «Ёзувчи», в различных газетах и ​​журналах.
Его первая книга «Караванная дорога» была опубликована в 1968 году. Затем последовали «Эхо» (1970), «Образ» (1973), «Память» (1975), «Глаза» (1978), «Возвращение» (1981), «Древо терпения» (1986), «Тишина». (1991) и «Покаяние» (2000). После его смерти были опубликованы такие подборки, как «Сакина» (2013), «Туркестан Йоди» (2013).
Основные темы поэзии Рауфа Парфи – свобода личности, независимость Родины и единство Туркестана и тюркского мира. Это смелое стихотворение, выражающее сознание двадцатого века, драматизм драматических трагедий.
У вас есть произведения Рауфа Парфи «Мое письмо Бернду Иетшу о Родине», «Пропавший Бог», «Сунбула», «Черная стена», «Абдурауф Фитрат» (1995), мои стихи о войне во Вьетнаме, танке, хокку — все три к несправедливости?Чувства ненависти и гнева относительно низкие.
Рауф Парфи «Воображение моря» К. Каладзе (1972), «Манфред» Байрона (1973), «Золотой топор» А. Саламата (1974), «Насилие» И. Нонешвили (1976), «Три солдата» А. Дюма (спектакль, 1980), «Человеческие пейзажи» Н. Хикмата (1981), «Оливковая ветвь» А. Твардовского (1981), «Право на память» (1985), «Уйгурские поэты» (1986), «Свободная человеческая песня». (1988 г.), У. Сараян «Эй, кто там?» переводы произведений Б. Брехта, П. Неруды, Г. Эмина, О. Вациетиса и другие образцы мировой литературы.
Рауф Парфи удостоен ежегодной премии имени Хамида Олимжона Союза писателей Узбекистана за сборник «Дерево терпения». В 1992 году он был удостоен Международной премии Махмуда Кашгари. В Турции он выиграл конкурс поэзии на турецком языке, организованный фондом Diyonat (1993).
Рауф Парфи удостоен звания Народного поэта Узбекистана за вклад в развитие нашей поэзии.

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ
Комментарии: 1
  1. Аноним

    :idea: :idea:

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: