Zahro Hasanova (1962)

Zahro Hasanova

Zahro Hasanova hayoti, faoliyati, asarlari haqida batafsil ma’lumotlar

1962 yili Toshkent shahrining Labzak dahasida tugʻilganman. 1966 yil katta zilziladan soʻng “Suzuk ota” mahallasiga – buvimlarnikiga koʻchib oʻtganmiz. 1969 yili 1-sinfga oʻqishga bordim. Oilada besh qiz, bir oʻgʻil katta boʻlganmiz. Maktabda faqat yaxshi baholarga oʻqiganimizni eslayman. “Oʻqish kitobi”dagi oʻzimga yoqqan sheʼrlarni birpasda yodlab olardim. Bundan tashqari musiqa darsida qoʻshiq aytishni juda yaxshi koʻrardim. Bayramlarda eng faol oʻquvchi edim. Qoʻshiq kuylashni, sheʼr aytishni yaxshi koʻrardim. Baʼzan opa-singillarimni bezor qilib yuborardim, chunki ularning dars tayyorlashlariga xalal berardim-da. Shunday paytlarda onam bizni murosaga keltirib qoʻyar edilar.
Bolaligimda rasm chizishni bilmasdim. Ikki yosh katta Fotima opamga uyga vazifa uchun topshirilgan olmaning rasmini chizib berishini soʻrab, yalinib-yolborib oʻtirardim. Opam “oʻzing chiz” deb unamasdi. Sinfimizda yaxshi rasm chizadigan ikki-uchta bola bor edi, ularga havasim kelardi. “Nega men chizolmayman” deb xafa boʻlardim. Koʻp urinib, mashq qilib koʻrganman, biroq qoʻlimdan kelmagan.
Onam – Karomat Azizova 14-maktabda ona tili va adabiyoti fanidan dars berar edilar. Adabiyotga – sheʼriyatga oshno ayol edilar. Shuning uchun uyimizda badiiy kitoblar koʻp edi. Boshlangʻich sinflarda oʻqiyotganimda “Oʻzbek xalq ertaklari”, “Jahon xalqlari ertaklari”ni opa-singillarim bilan galma-gal oʻqir edik. Ayniqsa, “Boʻri bilan tulki” nomli muqovasi sariq, kichik ertaklardan iborat kitobni qayta-qayta oʻqishni yaxshi koʻrardim. Ota-onam oʻndan ortiq gazeta va jurnallarga, biz esa maktab orqali bir nechta bolalar nashrlariga obuna boʻlgan edik. Bu gazeta va jurnallar oʻz vaqtida uyimizga kelar edi va biz ularni qiziqib mutolaa qilardik. Eng qiziqarli mavzuda yozilgan maqola yoki adabiy asarlarni kechki ovqatdan keyin, hammamiz stol atrofiga jam boʻlganimizda oʻzaro muhokama qilardik. Onam shoir H. Olimjonning “Oygul bilan Bahtiyor” sheʼriy ertagini yoddan aytib bersalar, jon qulogʻim bilan tinglardim. Chunki onam sheʼrlarni juda chiroyli, ohang bilan oʻqir edilar. Bu misralar hali ham yodimda.
5-6-sinflarda oʻqiyotganimda esa H. Olimjonning “Oʻzbekiston”, Gʻ. Gʻulomning “Sen yetim emassan” singari katta sheʼrlarini hech tutilmay yod aytib beradigan boʻldim. Oilamizdagi kitobga boʻlgan mehr-muhabbat meni adabiyotning sehrli olamiga yetakladi. Yodlagan sheʼr va qoʻshiqlarim soʻz boyligimni oshirdi. Men ham sheʼrlar yoza boshladim. “Onamga” deb atalgan birinchi sheʼriy mashqimni 5-sinfda oʻqiyotganimda yozdim.
Ilk mashqlarimni onam koʻrib berganlar. Lekin to katta boʻlmagunimcha gazeta va jurnallarda chop etilmagan.
1979 yili maktabni tamomlab Toshkent Davlat universitetining filologiya fakulteti kechki boʻlimiga oʻqishga qabul qilindim. Bir vaqtning oʻzida “Gulxan” jurnaliga matn teruvchi vazifasiga ishga kirdim. 1980 yillar… “Sharq” nashriyotining jurnal tahririyatlari joylashgan binoda oʻzbek adabiyotining katta dargʻalari ishlashardi. Har kuni bino yoʻlaklarida ularni koʻrish, ularga salom berib oʻtish men uchun ulkan baxt edi. Ish va oʻqishdan keyin kechqurun uyga qaytgach, bular haqida ota-onam va opa-singillarimga maqtanib aytib berardim. “Bugun ishxonada shoira Zulfiya opani koʻrdim, ular ishtirok etgan majlisda qatnashdim. Yozuvchi Asqad Muxtor juda jiddiy odam ekan. Yozuvchi X. Toʻxtaboyevning “Qasoskorning oltin boshi” asari hozir jurnalda chop etishga tayyorlanyapti “singari gaplar bilan oila davrasida, talaba dugonalarimga maqtanardim. Shunda oila aʼzolarimiz hamda kursdoshlarim menga faxrlanib qarab qoʻyishardi.
Kunduzi ishlab, kechqurun oʻqiy boshladim. Oʻqishni tamomlaganimdan soʻng bir yil oʻtgach “Yosh kuch” jurnali tashkil etildi va men ham shu jurnalga ishga oʻtdim. 1988–1997 yillar davomida farzandlarim – ikki qiz, bir oʻgʻlim dunyoga kelishdi. Ularning begʻubor olami meni yana yangi-yangi sheʼr va hikoyalar yozishga undadi. Kichik qizim bogʻchaga qatnay boshlagach, men yana tahririyatga – ishimga qaytdim. Boʻlim muharriri sifatida jurnalga kelgan xatlar izidan yurib koʻplab dolzarb mavzudagi maqolalar yozdim. Onam, opa-singillarim xalq taʼlimi tizimida faoliyat yuritganlari sabab, maktab hayoti va undagi muammolarni yaxshi bilardim. Shuni hisobga olib meni “Yangi asr avlodi”nashriyoti muassisligida tashkil etilgan “Sinfdosh” jurnaliga ishga taklif etishdi. Besh yil davomida shu jurnalda ishladim. 2006 yili 6-7 yoshli bolalar uchun “Bekinmachoq” jurnali tashkil etildi va meni shu nashrga bosh muharrir etib tayinlashdi. Ikki yil jurnalni rangli bezakli, qiziqarli qilib chop etilishiga oʻz hissamni qoʻshdim. 2008 yili esa respublika bolalarining adabiy-badiiy jurnali “Gʻuncha”ga ishga taklif etishdi. Men bu taklifni bajonidil qabul qildim. Chunki bolalar uchun yozish, ularning davrasida boʻlish, ana shu begʻubor olamda yurish menga hamisha cheksiz zavq, ilhom va kayfiyat bagʻishlagan. Shuning uchun ham respublikaning qaysi viloyatiga xizmat safariga yuborishsa, hech ikkilanmay oʻsha yerga ketdim. Bolalar davrasida sheʼrlar oʻqidim, topishmoq va tez aytishlar aytdim. Ularning orasidan yilt etgan isteʼdodni koʻrsam, uning ijodini olib kelib jurnal sahifalarida yoritib bordim.
2014 yil yanvar oyida esa meni ilk bor ish boshlagan sevimli jurnalim “Gulxan”ga bosh muharrir vazifasiga tayinlashdi. Mana besh yildan beri shu jurnalning chiroyli, mazmunli, badiiy jihatdan mukammal chiqishi uchun tahririyat jamoasi bilan birgalikda harakat qilyapmiz.
Oʻtgan yillar mobaynida bolalar uchun yozgan ijod namunalarim – “Zukko Alifbo”, “Kutilmagan sovgʻa”, “Topishmoq va tez aytishlar”, “Salom, maktab”, “Koʻzmunchogʻim” nomi bilan kitob holida turli nashriyotlarda chop etildi. Ularning bir qanchasi maktabgacha taʼlim dasturlariga, boshlangʻich sinf darsliklariga kiritildi. “Oromgoh marshi” qoʻshigʻim esa yozgi taʼtil kunlari bolalar oromgohlarida kuylanmoqda. Qoʻlimda yana toʻrtta kitobga jamlasa boʻladigan yangi ijod namunalarim bor. Nasib qilsa, ularni ham nashriyotlarga berib kitob shakliga keltiraman va yurtimizning kitobsevar bolalariga taqdim etaman.

Manba: Saviya.uz


Подробная информация о жизни, деятельности и творчестве Захро Гасановой

Я родился в 1962 году в Лабзакском районе Ташкента. После большого землетрясения 1966 года мы переехали в махаллю Сузук ота — в дом моей бабушки. В 1969 году я пошел в 1 класс. Мы выросли в семье из пяти девочек и одного мальчика. Помню, в школе у ​​нас были только хорошие оценки. Я мог запоминать свои любимые стихи в Книге для чтения. Еще мне нравилось петь на уроках музыки. Я был самым активным студентом во время каникул. Я любил петь и читать стихи. Иногда я раздражал своих сестер, потому что мешал им делать домашнее задание. В такие моменты моя мать шла на компромисс с нами.
Я не умел рисовать, когда был ребенком. Я попросила свою двухлетнюю сестру Фатиму нарисовать яблоко в качестве домашнего задания. Сестра мне не поверила. В нашем классе было двое или трое ребят, которые хорошо рисовали, и я им завидовал. «Почему я не умею рисовать?» Я очень старался и тренировался, но не смог.
Моя мама, Каромат Азизова, преподавала родной язык и литературу в школе № 14. Она была знакома с литературой и поэзией. Вот почему у нас дома было много книг по искусству. Когда я училась в начальной школе, мы с сестрами читали узбекские народные сказки и народные сказки народов мира. Особенно мне понравилось читать книгу «Волк и Лисица» с желтой обложкой и маленькими сказками. Мои родители выписывали более десятка газет и журналов, а через школу мы подписывались на несколько детских изданий. Эти газеты и журналы вовремя приходили к нам домой, и мы с интересом читали их. После обеда мы все обсуждали статью или литературное произведение на самую интересную тему, собираясь за столом. Когда моя мама выучила наизусть поэтическую сказку поэта Х. Олимжона «Айгуль и Бахтиёр», я слушала ее всей душой. Потому что моя мама очень красивым тоном читала стихи. Я до сих пор помню эти стихи.
Когда я учился в 5-6 классах, «Узбекистан» Х. Олимжона, Г. Я стал читать замечательные стихи Гулома, такие как «Ты не сирота». Любовь моей семьи к книгам привела меня в волшебный мир литературы. Стихи и песни, которые я выучил наизусть, увеличили мой словарный запас. Я тоже начал писать стихи. Свою первую поэтическую работу «Моей маме» я написал, когда учился в пятом классе.
Мои первые упражнения увидела мама. Но это не было опубликовано в газетах или журналах, пока я не стал старше.
После окончания средней школы в 1979 году я поступил на вечернее отделение филологического факультета Ташкентского государственного университета. В то же время я начал работать пишущей машинкой в ​​журнале «Гулхан».1980-е годы «Шарк» В здании издательства «Шарк», где располагалась редакция журнала, размещались большие отделы узбекской литературы. Для меня было огромным удовольствием каждый день видеть их в коридорах здания, здороваться с ними. Когда я возвращался домой вечером после работы и школы, я хвастался этим перед родителями и сестрами. «Сегодня я видел в офисе поэтессу Зульфию, и я присутствовал на встрече с ними. Писатель Аскад Мухтор очень серьезный человек. Я всей семьей хвастался своим друзьям-студентам, что книга автора Х. Тохтабоева «Золотая голова мстителей» сейчас готовится к публикации в журнале. В то время члены моей семьи и одноклассники смотрели на меня с гордостью.
Днем я работал, а вечером начал учиться. Через год после выпуска был создан журнал «Ёш Куч», и я присоединилась к журналу. В период с 1988 по 1997 год у меня было двое детей, дочь и сын. Их безупречный мир вдохновляет меня на написание новых стихов и рассказов. Когда моя маленькая девочка пошла в детский сад, я вернулся в редакцию. Как редактор раздела я следил за письмами в журнал и писал много статей на актуальные темы. Поскольку моя мать и сестры работали в системе народного образования, я был хорошо осведомлен о школьной жизни и ее проблемах. В связи с этим мне предложили работу в журнале «Синфдош», основанном издательством «Янги аср авлоди». Я работал в этом журнале пять лет. В 2006 году был основан журнал для детей 6-7 лет «Бекинмачок», и меня назначили главным редактором. В течение двух лет я способствовал красочному и интересному изданию журнала. В 2008 году его пригласили на работу в республиканский детский литературный журнал «Гунча». Я с радостью принял предложение. Потому что писать для детей, быть в их кругу, ходить в этом безупречном мире всегда доставляло мне безграничное удовольствие, вдохновение и настроение. Именно поэтому я не задумываясь поехал в любой район республики в командировку. В детстве я читала стихи, загадывала загадки и скороговорки. Когда я увидел талант, который блистал среди них, я принес его работы и опубликовал их в журналах.
В январе 2014 года меня назначили главным редактором моего любимого журнала «Гулхан», где я впервые начала работать. Последние пять лет мы работали с редакцией над тем, чтобы сделать этот журнал красивым, содержательным и художественно совершенным.
В разные годы мои произведения для детей выходили в виде книг в различных издательствах под названиями «Умная азбука», «Неожиданный подарок», «Загадка и скороговорки», «Здравствуй, школа», «Мои глаза». Некоторые из них включены в программы дошкольного образования и учебники для начальных классов.Мою песню «Оромгох марши» поют в детских лагерях во время летних каникул. У меня есть новые творения, которые я могу собрать еще в четырех книгах. Если у меня будет возможность, я передам их издателям в виде книг и подарю книголюбивым детям нашей страны.

Источник: Saviya.uz

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: