Bola tarbiyasida temperamentning ahamiyati

Bola tarbiyasida temperamentning ahamiyati

Ba’zi ota-onalardan «Farzandim aytganimni qilmayapti, shuncha bergan tarbiyamdan hech naf ko‘rmayapman…», kabi shikoyatlarni bot-bot eshitamiz. Yana boshqalar esa bolasiga bir gapni ko‘p marta uqtirsa ham qulog‘iga olmayotganidan, hatto talab qilganining aksini bajarayotganidan yozg‘irib qolishadi. Bu holat farzand voyaga yetgani, katta bo‘lgani sari ota-onani ko‘proq tashvishga sola boshlaydi.

Bilasizmi, nega shunday? Muammo aslida nimada?

Ota-ona farzand tarbiyasida bolaning qabul qilishdagi temperamentini aniqlashi hamda ta’lim-tarbiyani bolaning qabul qilish imkoniga qarab belgilashi zarurligini ko‘pchilik ota-onalar e’tibordan soqit qilishadi. Aslida bu farzandga ma’naviy ta’sir o‘tkazishning eng muhim usuli. Agar ota-ona farzandining ma’naviy qabul qilish imkoniyati qay darajadaligini aniq bilmas ekan, tarbiya borasidagi barcha urinishlar samarasiz ketishi shubhasiz.
Hayotiy tajribada o‘z farzandining qabul qilishdagi moyilligidan butunlay bexabar ota-onalarga ko‘p duch kelamiz.

Ular ba’zan jamoat joylarida, begonalar orasida yoki tengqurlari davrasida ham bolasini qattiq urishib, tanbeh berib, uni tarbiya qilishmoqchi bo‘lishadi. Ammo xuddi shu holat bolaga teskari ta’sir ko‘rsatadi. U boshqalar oldida izza qilgani uchun ota-onasiga nisbatan salbiy munosabatni his qila boshlaydi.

Ota-onasining holatini o‘zini tushunmayotganga, undagi turli holatlar bilan hisoblashmayotganga yo‘yadi. Bu esa farzandni ota-onadan uzoqlashtiradigan birinchi qadamdir. Endi bola ota-ona bilan sirlashib-dardlashmaydigan, unga dilini ochmaydigan, o‘zini ulardan uzoq tutadigan, begona bir kimsaga aylana boshlaydi.

Farzandining nojo‘ya xatti-harakatiga guvoh bo‘lgan ota-ona aksariyat hollarda unga tanbeh va dakki beradi. Ba’zilar esa bu holatning sababini surishtirib ham o‘tirmasdan to‘g‘ridan-to‘g‘ri farzandini ayblab unga qattiq muomala qila boshlaydi. Lekin bu farzand uchun ham, ota-ona uchun ham to‘g‘ri yo‘l bo‘lmasligi mumkin. Sababi ko‘pchilik bolalar qilayotgan ishi noto‘g‘ri ekanini yaxshi biladi, ammo qaysidir omil tufayli o‘sha ishdan tiyilishga o‘zida kuch va iroda topa olmaydi.

Ota-onasidan va boshqalardan yashirib bo‘lsa ham nojo‘ya ishini qilishda davom etaveradi. Bunday paytda bolaga birinchi navbatda ota-onaning yordami zarur. Avvalo, kattalar bu holatni to‘g‘ri tushunishi, bola hayotida uning qanday paydo bo‘lganini bilishi, sabablarini o‘rganishi zarur. Bola hatto o‘zi ham qutila olmay turgan kamchiligi uchun uni ayblash to‘g‘ri bo‘lmaydi. Bolani ayblamasdan, uni to‘g‘ri tushungan holda, ota-ona va bola birgalikda harakat qilsagina biron natijaga erishish mumkin.

Masalan, besh yashar bola uydagi qimmat guldonni bexos sindirib qo‘ydi. Bu ishidan o‘zi ham vahimada. Ota-onasi endi unga qanday chora ko‘rishini o‘ylab, battar qo‘rquv va zo‘riqishga tushadi. Hatto aybini bekitish uchun yolg‘on bahonalar topishga ham yo‘l qidiradi. Guldon esa singan. Uni endi orqaga qaytarib, qayta tiklab bo‘lmaydi. Shunday paytda farzandiga nisbatan ota-ona qaysi yo‘ldan borishi kerak? Bolani kaltaklash, baqiriq, jazolash ota-ona va bola ruhiyati hamda salomatligiga katta salbiy ta’sir ko‘rsatgani holda hech narsani ijobiy hal qilib bera olmaydi. Agar ota-ona mohir tarbiyachi bo‘lsa, bunday vaziyatda bolaning muhabbatini qozonadi.

Misol uchun farzandni mehr bilan bag‘riga bosib: «O‘zingga hech narsa qilmadimi? Xayriyat. Bundan keyin ehtiyot bo‘l, bolam. Men seni yaxshi ko‘raman! Agar senga biron narsa bo‘lib qolsa, men nima qilaman, bolam!» kabi so‘zlarni aytsa, bolaning ota-onaga va hayotga munosabati ijobiy tomonga o‘zgarib boradi. Keyinchalik mavridi bilan singan guldon oila daromadiga qanchalik zarar yetkazishi, shu tufayli nimalardan mahrum bo‘lish mumkinligi haqida yotig‘i bilan tushuntirish kerak. Bunday munosabat har bir bolaga xush yoqadi, deya olmaymiz.

Bu o‘rinda bolaning tashqi ta’sirni qabul qilishdagi temperamentini aniqlash muhim ahamiyat kasb etadi. Uning tarbiyani qabul qilishiga qarab, ota-ona o‘zini bo‘lib o‘tgan hodisadan qattiq xafa bo‘lgani, siqilgani, bu hol uning salomatligiga ta’sir qilganini bolaga gapirmasdan bildirib qo‘yishi mumkin. Bu esa gapirishdan ko‘ra ko‘proq ta’sir ko‘rsatadi. Chunki bolaga hadeb gapirib tanbeh beraverish unda gapirish orqali beriladigan tarbiyaga nisbatan immunitet hosil bo‘lishiga olib keladi.

Eng muhimi, bola gapirish orqali berilgan tarbiyadan o‘ziga juda kam narsa oladi. Afsuski, ota-onalar ba’zan buni tushunishni istamaydi. «Shunday qilma, deb senga necha marta aytganman! Qulog‘ingga gap kiradimi o‘zi yo yo‘qmi!?.» kabi tahdidli usul foydadan ko‘ra ko‘proq ziyon keltirishi aniq. Barcha psixolog va pedagoglarning yakdil fikri shuki, «bolani eshitganlari emas, ko‘rganlari tarbiya qiladi».


Мы часто слышим жалобы от некоторых родителей: «Мой ребенок не делает то, что я ему говорю, я не получаю пользы от своего воспитания…». Третьи жалуются, что не слушают своих детей, даже когда им снова и снова говорят одно и то же. Это может быть источником большого беспокойства для родителей, когда ребенок становится старше.

Ты знаешь почему? В чем настоящая проблема?

Многие родители игнорируют тот факт, что родители должны определить темперамент ребенка в воспитании ребенка и определить образование в соответствии со способностями ребенка к получению. На самом деле, это самый важный способ духовного воздействия на ребенка. Если родитель точно не знает, насколько его ребенок духовно восприимчив, все родительские усилия будут напрасны.
В реальной жизни мы часто сталкиваемся с родителями, которые совершенно не подозревают о склонности своего ребенка к усыновлению.

Иногда они даже пытаются дисциплинировать, дисциплинировать и дисциплинировать своих детей публично, среди незнакомцев или под давлением сверстников. Но то же самое может случиться и с ребенком. Он начинает испытывать негативное отношение к своим родителям из-за того, что его унижают на глазах у окружающих.

Он винит своих родителей в том, что они не понимают его и не учитывают его обстоятельства. Это первый шаг к тому, чтобы уберечь ребенка от родителей. Теперь ребенок начинает становиться чужим, не доверяться родителям, не открывать им свое сердце, отдаляться от них.

Родители, которые становятся свидетелями плохого поведения своих детей, часто делают им замечания и выговоры. И для некоторых, когда ребенок становится старше, он или она перерастают это. Но это не может быть правильным путем для ребенка или родителя. Причина в том, что большинство детей знают, что то, что они делают, неправильно, но по какой-то причине у них нет сил и воли остановить это.

Он продолжает совершать плохие поступки, даже если скрывает их от родителей и окружающих. В этом случае ребенок нуждается в помощи родителей в первую очередь. В первую очередь взрослым необходимо разобраться в этой ситуации, узнать, как она пришла в жизнь ребенка, выяснить причины. Неправильно обвинять ребенка в том, от чего он не может избавиться. Достижение результатов возможно только в том случае, если родители и дети работают вместе, не обвиняя ребенка и правильно его понимая.

Например, пятилетний мальчик случайно разбил дома дорогую вазу. Она боится этого. Теперь ее родители переживают и переживают, что с ней делать. Он даже пытается найти ложные предлоги, чтобы скрыть свою вину. Галдон сломался. Это не может быть отменено.Как в таком случае родители должны относиться к своему ребенку? Побои, крики и наказания ребенка не могут решить ничего положительного, так как оказывают большое негативное влияние на психическое и физическое здоровье родителей и детей. Если родитель хороший родитель, ребенок будет любить его или ее.

Например, вы можете обнять ребенка и сказать: «Он сделал тебе больно? Благотворительность. Будь осторожен после этого, детка. Я тебя люблю! Что я буду делать, если с тобой что-нибудь случится, мальчик?» Отношение ребенка к родителям и жизни изменится в лучшую сторону. Затем необходимо объяснить кровати, насколько сломанный цветок повредит доходу семьи и что в результате может быть потеряно. Нельзя сказать, что такое отношение нравится каждому ребенку.

Здесь важно определить темперамент ребенка в ответ на внешние воздействия. В зависимости от того, как он или она воспитаны, родитель может сказать ребенку, что он или она очень расстроены или расстроены из-за того, что произошло и что это повлияло на его или ее здоровье. И это более эффективно, чем говорить. Это связано с тем, что выговор ребенку может привести к иммунитету к воспитанию, которое дается через речь.

Самое главное, ребенок очень мало учится из воспитания, данного через речь. К сожалению, такая перспектива часто заставляет родителей перегружаться, когда приходит время начинать проект. «Сколько раз я говорил тебе не делать этого! Ты слышишь меня или нет?» Понятно, что такой угрожающий метод приносит больше вреда, чем пользы. Все психологи и педагоги сходятся во мнении, что «ребенок воспитывается не тем, что он слышит, а тем, что он видит».

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: