Tohir Malik haqida ma’lumot

Tohir Malik haqida ma’lumot

Tohir Malik haqida: hayoti, asarlari, faoliyati, tarjimai hol, batafsil ma’lumotlar

Tohir Malik (Tohir Hobilov) 1946 yilning 27 dekabrida ziyoli oilada dunyoga keldi.
Toshkent davlat universiteti (hozirgi OʻzMU)ning jurnalistika fakulteti kechki boʻlimida oʻqidi. Qurilishda duradgor, gʻisht teruvchi boʻlib ishladi. Keyinchalik hozirgi “Tong yulduzi” gazetasida adabiy xodim, boʻlim boshligʻi vazifalarida ishladi (1966).
Harbiy xizmatni oʻtab qaytgach, Respublika radiosida, “Choʻlpon”, Gʻ. Gʻulom nomidagi Adabiyot va sanʼat nashriyotlarida, “Guliston”, “Sharq yulduzi”, “Yoshlik” jurnallarida, Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasida xizmat qildi. 1995 yildan buyon Ichki ishlar vazirligi Akademiyasida oʻzbek tilidan dars beradi.
Oʻzbek adabiyotida kam eʼtibor berilgan fantastika janriga aynan talabalik yillarida qoʻl urdi; bir qator asarlari kitobxonlar eʼtiborini oʻziga tortdi. “Hikmat afandining oʻlimi” (1972) asari oʻzbek adabiyotida fantastika yoʻnalishidagi birinchi qissa sanaladi. Shu yoʻnalishdagi bir qator hikoyalari, “Falak” (1976), “Zaharli gʻubor” (1978), “Somon yoʻli elchilari” (1979), “Tiriklik suvi” (1984) qissalari, “Devona” romani (1985, dastlab “Chorrahada qolgan odamlar” nomida nashr etilgan), “Qora farishta” (2005) kitobi chop etildi; bu asarlar rus hamda boshqa xorij tillariga tarjima qilindi.
Adib XX asr boshlaridagi oʻzbek ziyolilari faoliyatini oʻrganib, Abdulla Avloniy hayoti misolida “Savohil” (1987, avval “Qaldirgʻoch” nomida nashr etilgan) romanini va Mirzakalon Ismoiliy xotirasiga atab “Ozod inson haqida qoʻshiq” (2008) qissasini yozdi. Bu mavzu keyinchalik “Soʻnggi oʻq” (1990), “Ov” (1997) qissalarida davom etdi. “Soʻnggi oʻq” asosida yetti qismli telefilm yaratildi. Uning maʼnaviyat masalalariga, axloqiy qadriyatlarga bagʻishlangan “Bir koʻcha, bir kecha” (1988), “Iblis devori” (2006), “Eng kichik jinoyat” (2007) asarlari ham kitobxonlarga manzur boʻldi. “Iblis devori” asosida badiiy film suratga olindi. Adib insonning maʼnaviy-ruhiy olamini tadqiq etishga koʻp eʼtibor qaratdi. Buning samarasi oʻlaroq “Jinoyatning uzun yoʻli” (2001), “Ayovsiz ilon” (2009), “Aql va Oqil” (2010), “Kelinlar daftariga” (2010), “Tilingni asra”, “Mehmon tuygʻular” maʼrifiy asarlari hamda uch kitobdan iborat “Odamiylik mulki” (2012) asari dunyoga keldi.
Tohir Malikning yana “Alvido… bolalik” (1989), 5 kitobdan iborat “Shaytanat” (1994,1995,1997,2001,2011), “Murdalar gapirmaydi” (1994), “Yomonlikdan yiroq boʻling” (2001), “Talvasa” (2007), “Tilla kalamush” (2007), “Voy, onajonim” (2009), “Sohilsiz dengiz”, “Padarkush” (2011), “Samum” (1-2 kitob, 2012–2013), “Charxpalak”, “Halovat”, “Shaytanatning jin koʻchalari”, “Nomus”, “Kuyov bola, sizga aytar soʻzim bor” (2012), 12 jildli “Tanlangan asarlar“, Munojot” (2013), “Umidlar dashti”, “Umidimiz yulduzlariga” (2014), “Poʻrtanali ummonda suzar hayot qayigʻi (1-2 kitob, 2015) kabi roman, qissa, hikoyalar, badealar kitoblari nashr etildi.
Adib tarjimon sifatida “Tashnalik” (bulgʻor hikoyalari, 1980), E. Amitning “Kapalak” (1981), A. Hakimovning “Oqsoq boʻri” (roman, 1981), F. Dostoyevskiyning “Maʼsuma” (roman, 1985), V. Ikskulning “Nomus va ajal” (2010), “Nomus va qasos” (2011), K. Gotssining “Bugʻuga aylangan qirol” (pyesa, 2011), L. Tolstoyning “Sakrash” (1980) asarlarini oʻzbek tiliga oʻgirdi. Ayni paytda adibning asarlari ham arab, rus, qirgʻiz, qozoq, uygʻur tillariga tarjima qilindi.
Adib qator kinossenariylar va radiopyesalar muallifi hamdir.
Oʻzbekiston xalq yozuvchisi Tohir Malik 1996 yilda “Doʻstlik” ordeni bilan taqdirlangan.
Yozuvchi 2019 yil 16 may kuni vafot etdi.

Foydalanilgan adabiyot

“Oʻzbek adiblari” (S. Mirvaliyev, R. Shokirova. Toshkent, Gʻafur Gʻulom nomidagi adabiyot va sanʼat nashriyoti, 2016) kitobidan.


О Тахире Малике: жизнь, творчество, деятельность, биография, подробности

Тахир Малик (Тохир Хобилов) родился 27 декабря 1946 года в интеллигентной семье.
Учился на вечернем отделении факультета журналистики Ташкентского государственного университета (ныне Национальный университет Узбекистана). Работал плотником и каменщиком на стройке. Позже он работал литературным работником и заведующим отделом современной газеты «Тонг Юлдузи» (1966).
После возвращения с военной службы выступал на Республиканском радио, «Чолпон», Г. Работал в издательствах литературы и искусства имени Гулома, в журналах «Гулистан», «Шарк йулдузи», «Ёшлик», в Союзе писателей Узбекистана. С 1995 года преподает узбекский язык в Академии МВД.
В студенческие годы был введен жанр научной фантастики, которому в узбекской литературе уделялось мало внимания; Ряд его работ привлекли внимание читателей. «Смерть мудрости» (1972) — первая художественная повесть в узбекской литературе. Он написал ряд рассказов, в том числе «Фалак» (1976), «Ядовитая пыль» (1978), «Послы Млечного Пути» (1979), «Вода жизни» (1984) и роман «Девона» (1985), изначально написанный на «Перекрестке». »), вышла книга «Чёрный ангел» (2005); эти произведения переведены на русский и другие иностранные языки.
Изучая деятельность узбекской интеллигенции начала ХХ века, автор написал роман «Савохил» (1987 г., ранее издавался как «Ласточка») по мотивам жизни Абдуллы Авлони и повести «Песня о свободном человеке» (2008 г.). в память о Мирзакалоне Исмаили. Эта тема продолжилась позже в «Последней пуле» (1990) и «Охоте» (1997). По мотивам «Последней пули» создан семисерийный телефильм. Также были популярны его работы о духовности и нравственных ценностях: «Одна улица, одна ночь» (1988), «Стена дьявола» (2006) и «Маленькое преступление» (2007). По мотивам «Стены дьявола» снят художественный фильм. Большое внимание автор уделяет изучению духовного мира человека. В результате появились просветительские произведения «Долгая дорога к преступлению» (2001 г.), «Жестокий змей» (2009 г.), «Ум и мудрость» (2010 г.), «Тетрадь невесты» (2010 г.), «Держи язык за зубами». , «Чувства гостя» и три книги «Достояние человека» (2012).
Тахира Малика «Прощай… Детство» (1989), «Сатана» (1994,1995,1997,2001,2011), «Мертвые не говорят» (1994), «Держись подальше от зла» (2001), «Безумие». (2007 г.), «Золотая крыса» (2007 г.), «Вау, мама моя» (2009 г.), «Море без берега», «Падаркуш» (2011 г.), «Самум» (1-2 книги, 2012–2013 гг.), «Чархпалак», «Наслаждение», «Демон Улицы Сатаны», «Честь», «Сын жениха, имею слово тебе сказать» (2012), 12-томник «Избранное», «Молитва» (2013), «Пустыня надежды», «Звезды надежды» (2014), «Изданы книги романов, рассказов, рассказов и сказок, таких как лодка жизни, плывущая в океане Портанали ( 1-2 книги, 2015).
Как переводчик написал «Ташналик» (Болгарские рассказы, 1980), Э.Амита «Бабочка» (1981), А. Хакимова «Хромой волк» (роман, 1981), Ф. Достоевского «Невинный» (роман, 1985), В. Икскула «Честь и смерть» (2010), «Честь и месть». (2011 г.), перевел на узбекский язык «Король, ставший оленем» К. Гоци (пьеса, 2011 г.), «Прыжок» Л. Толстого (1980 г.). В то же время его произведения переведены на арабский, русский, кыргызский, казахский и уйгурский языки.
Автор также является автором ряда сценариев и радиоспектаклей.
Народный писатель Узбекистана Тахир Малик в 1996 году награжден Орденом Дружбы.
Автор ушел из жизни 16 мая 2019 года.

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ
Комментарии: 3
  1. Аноним

    Menga yoqdi juda zo‘r

  2. Аноним

    :razz: :razz: :razz: :razz: :mrgreen:

  3. ASROR Ergashev

    Katta Rahmat zòr

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: