Sening qilgan ezgu amaling albatta o‘zingga qaytadi

Sening qilgan ezgu amaling albatta o‘zingga qaytadi

Yigirmanchi asrning boshlarida bir shotland fermeri uyiga qaytish yo‘lidagi botqoqlikdan o‘tayotib, to‘satdan yordam so‘rab baqirgan ovozni eshitadi va darhol yordamga chopadi.

U botqoqning balchiqli atalasida jon talvasasida chiqishga intilayotgan bolani ko‘radi. Bola botqoqning komidan qutulishga harakat qilar, dahshatli tubsizlik esa uning har bir harakatidan so‘ng uni yanada pastga tortib muqarrar halokat onini yaqinlashtirar, bola esa chorasizlik va qo‘rquv bilan qichqirar edi. Fermer chaqqonlik bilan daraxtning qalin shoxini kesib, ehtiyotlik bilan unga yaqinlashdi va najotbaxsh butoqni uzatdi.

Bola xavfsiz joyga chiqib oldi. Endi uni qaltiroq tutar, ancha vaqtgacha ko‘z yoshlarini to‘xtata olmay o‘kirib yig‘lar edi. Eng muhimi, u muqarrar o‘limdan xalos bo‘lgan edi!

— Yur men bilan uyga, — deb taklif qildi fermer. — Sen tinchlanib olishing, kiyimlaringni quritishing va isinishing zarur.

— Yo‘q-yo‘q, — bola boshini sarak-sarak qildi, — meni otam kutayapti. U juda xavotir olayotgan bo‘lsa kerak.

O‘z xaloskorining ko‘zlariga cheksiz minnatdorchilik bilan boqdi va bola yugurib ketdi…

Ertasi kuni erta tongda fermerning uyi oldiga zotdor otlar qo‘shilgan hashamatli izvosh kelib to‘xtadi. Izvoshdan to‘kis va bashang kiyingan oqsuyak to‘ra tushib, fermerni chaqirdi va undan so‘radi:

— Kecha mening o‘g‘limning hayotini siz qutqarib qoldingizmi?

— Ha, men, — javob berdi fermer.

— Men sizdan qancha qarzdorman?

— Meni xafa qilayapsiz, janob. Mendan hech qanday qarzingiz yo‘q, chunki men har qanday diyonatli odam qilishi zarur bo‘lgan ishni qildim.

— Yo‘q, men buni shunday qoldira olmayman, chunki mening o‘g‘lim men uchun juda qadrli. Istagan miqdordagi pulni ayting, — o‘z so‘zida qattiq turib oldi, mehmon.

— Men bu mavzuda boshqa gaplashishni xohlamayman. Xayr. — Fermer ketishga chog‘landi. Shu payt eshik ochilib, pillapoyaga uning o‘g‘li yugurib chiqdi.

— Bu sizning o‘g‘lingizmi? — so‘radi badavlat mehmon.

— Ha, janob, — o‘g‘lining boshini silab, g‘urur bilan javob qildi fermer.

— Keling bunday qilamiz. Men o‘g‘lingizni Londonga o‘zim bilan birga olib ketaman va o‘qishi uchun xarajatlarni o‘z zimmamga olaman. Agar u ham otasi kabi oliyhimmat va diyonatli bo‘lsa, siz ham, men ham bundan hech qachon afsuslanmaymiz.

Oradan yillar o‘tdi. Fermerning o‘g‘li maktabni tugatdi, so‘ngra tibbiyot institutini yakunladi va tez orada uning nomi, penitsilin dorisini kashf qilgan inson sifatida butun dunyoga mashhur bo‘ldi. U Aleksandr Flemming edi.

Ikkinchi jahon urushi oldidan Londonning badavlat shifoxonalaridan biriga o‘sha oqsuyak janobning o‘g‘li, og‘ir o‘pka shamollashi bilan olib kelinadi. Nima deb o‘ylaysiz, bu safar uning hayotini nima saqlab qoldi? — Ha, aynan Aleksandr Flemming kashf qilgan penitsilin!

Aleksandr Flemmingning o‘qishiga sharoit yaratib bergan badavlat janobning nomi Randolf Cherchill edi. Uning o‘g‘li esa Angliyaning mashhur bosh vaziri Uinston Cherchill.

Uinston Cherchill shunday degan: «Sening qilgan ezgu amaling albatta o‘zingga qaytadi».


В начале ХХ века шотландский фермер шел по болоту по дороге домой, как вдруг услышал голос, зовущий на помощь, и тут же бросился на помощь.

Он видит ребенка, пытающегося выбраться из болота грязи. Мальчик пытался выбраться из трясины болота, и страшная бездна с каждым движением тянула его все ниже, приближая момент неминуемой гибели, и мальчик кричал от отчаяния и страха. Фермер торопливо срезал толстую ветвь дерева, осторожно подошел к ней и протянул спасительную ветвь.

Мальчик вышел в безопасное место. Теперь она дрожала и долго не могла перестать плакать. Самое главное, что он избежал неминуемой смерти!

«Пойдем со мной домой», — сказал фермер. «Вам нужно успокоиться, высушить и согреть одежду».

«Нет, — сказал мальчик, качая головой, — мой отец ждет меня». Должно быть, она очень обеспокоена.

Он посмотрел в глаза своему спасителю с бесконечной благодарностью, и мальчик побежал…

На следующее утро перед домом фермера остановилась роскошная карета с породистыми лошадьми. Из кареты вышел хорошо одетый аристократ, подозвал фермера и спросил его:

— Вы вчера спасли жизнь моему сыну?

«Да, я,» ответил фермер.

«Сколько я вам должен?»

— Вы меня расстраиваете, сэр. Вы ничего мне не должны, потому что я сделал то, что должен делать любой религиозный человек.

«Нет, я не могу так оставить, потому что мой сын очень важен для меня». Говори любую сумму денег, какую хочешь», — настаивал гость.

— Я не хочу больше об этом говорить. Пока-пока. «Фермер собирается уходить». В этот момент дверь открылась, и ее сын побежал вверх по лестнице.

— Это твой сын? — спросил богатый гость.

— Да, сэр, — ответил фермер, поглаживая сына по голове.

«Давай сделаем это.» Я возьму твоего сына с собой в Лондон и оплачу его образование. Если он будет таким же щедрым и религиозным, как его отец, мы с вами никогда не пожалеем об этом.

Прошли годы. Сын фермера окончил среднюю школу, затем окончил медицинский институт, и вскоре его имя стало известно всему миру как человека, изобретшего лекарство пенициллин. Это был Александр Флемминг.

Перед Второй мировой войной сын этого аристократического джентльмена был доставлен в одну из самых богатых лондонских больниц с тяжелой пневмонией. Как вы думаете, что спасло ему жизнь на этот раз? «Да, пенициллин, изобретенный Александром Флеммингом!»

Богатого джентльмена, способствовавшего изучению Александра Флемминга, звали Рэндольф Черчилль. Его сын – известный премьер-министр Великобритании Уинстон Черчилль.

Как сказал Уинстон Черчилль: «Добро, которое вы делаете, к вам вернется».

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: