Qanday oilada «baxtli bolalar» ulg‘ayadi?

Qanday oilada baxtli bolalar ulg‘ayadi

Bolalik. Bu beg‘ubor faslni boshidan kechirmagan inson yo‘q olamda. Bolalikning nigohlari katta bo‘ladi, degan gap bor. Albatta, bu ramziy ma’noda aytilgan fikr.

Aslida, olam va odamlarni o‘rganayotgan, qahr, razolat va jinoyat neligini bilmaydigan bolalarning hayratlari katta bo‘ladi. Mana shu hayrat ularning tasavvur olamini boyitadi, fikri va dunyoqarashini shakllantiradi. Ular uchun hamma narsa qiziqarli va ajablanarlidek go‘yo. Dunyoni oppoq ranglarda ko‘radi ular.

Mutaxassislarning fikricha, bolalarning kelajakda qanday inson bo‘lib voyaga yetishi aynan shu davrga bog‘liq. Aniqrog‘i, bolalik va beg‘uborlik faslida inson atalmish buyuk qo‘rg‘onning poydevori tiklanadi. Agar bola baxtli oilada kamol topsa, har bir ishda uning omadi chopadi. Chunki ko‘tarinkilik va nekbinlik kayfiyati ularga bolalik davridanoq yuqtiriladi. Urish-janjalli oilalarda ulg‘aygan bolalar esa tajovuzkor, asabiy va johil inson bo‘lib voyaga yetadilar. Ba’zan ota-onalar bolaga qattiqqo‘lroq bo‘lishimiz kerak, deya nazoratni haddan ziyod oshirib yuboradilar.

Hech e’tibor berganmisiz, ota-onasi asabiy bo‘lgan oilaning farzandlari ham xuddi ular kabi urishqoq, tirnoq ostidan kir qidiradigan bo‘lib ulg‘ayishadi. Er-xotin tez-tez janjallashadigan, arazlashadigan oilaning farzandlari esa tortinchoq, ichimdagini top va g‘amgin bo‘lib voyaga yetadilar. Chunki bolaligida u ham otasi yoki onasiga erkalangisi, yelkalarida ot bo‘lib mingisi kelganida uydagi “sovuq urush” bu istakni hamisha chil-parchin etavergan. Masalan, u quchoq ochib, zo‘r ishtiyoq bilan otasi tomon yugurdi deylik.

Lekin otasi uni ko‘zlari to‘la g‘azab bilan qarshi oladi. Otaning shu turishi go‘yo bir turtkiga zor portlovchi bombadek. Bu jonli bomba bolaning shu birgina erkaligi bilan harakatga keladi-yu, uning quloqlarini qomatga keltirib vahshat bilan portlaydi. Bu portlash esa kichkintoyning shijoati, erkinligi, xarxashasi va sho‘xligini chil-parchin qilib, har tomonga to‘zg‘itib yuboradi go‘yo. Shu kundan boshlab bolakayning ruhiyatida siniqlik paydo bo‘ladi. Bu siniqlik uning barcha ijobiy xislatlari, shu jumladan, iste’dodini ham bo‘lak-bo‘laklarga ajratib yuboradi.

Mutaxassislarning fikricha, har bir insonda o‘ziga xos tug‘ma iste’dod va qobiliyat bo‘lishi mumkin ekan. Bu ijobiy xislatlar kishining aynan bolalik davrida shakllanadi va rivojlanadi. Axir xalqimiz “Bolang besh yoshga to‘lguncha unga podshohdek munosabatda bo‘l”, deb bejizga aytmagan. Ammo, ming afsuski, ko‘pgina oilalar “Bolamning jilovini yoshligidan olaman”, deydiyu, o‘zi bilmagan holda undagi Xudo bergan iste’dodni o‘tmaslashtirib, to‘mtoqlashtirib yuboradi. Ota-onalar bola ruhiyatiga qattiq ta’sir etadigan hodisalardan farzandlarini hamisha asrashlari kerak.

QASSOBNING XATOSI
Bir ayolning eri qassoblik qilardi. Shu erkak “O‘g‘limning ko‘zi pishsin, katta bo‘lsa, mening kasbimni davom ettirsin”, deya to‘rt yoshli o‘g‘lini har kuni qushxonaga olib borar va mollarni bo‘g‘izlayotganda bolasini qarab turishga majbur qilar ekan. Bolakay ho‘kizlarning jon talvasasida xirillashini va favvoradek otilayotgan qonni ko‘rib, chinqirib yig‘lasa, ota qo‘lidagi pichoqni unga o‘qtalib, “O‘g‘il bola qo‘rqmasligi, yig‘lamasligi kerak!” deb baqirarkan. Oqibatda soppa-sog‘ bolakay tutqanoq kasaliga chalinibdi. Ota-onasi uni davolatish uchun bormagan joyi qolmabdi. Ammo dardiga davo topolmabdi.

Bir kuni shu bolacha onasiga “Oyi, dadam ho‘kizlarni bo‘g‘izlayotganida ular qattiq titrab xirillaydi. Men bundan qo‘rqaman”, debdi. Bolaning kasali nimadan ekanligini bilgan onasi uni darhol psixologga olib boribdi. Mutaxassis bolakay bilan bir yil ishlagach, u kasallikdan xalos bo‘ldi. Ammo tanishimning aytishicha, unda rahmdillik tuyg‘usi yo‘q ekan. Agar mushugi yoki iti aytganini qilmasa, arqon bilan bo‘ynidan bo‘g‘ib kaltaklarkan. Ona “Hayvonlarga rahmdil bo‘lish kerak”, deya nasihat qilsa ham, parvo qilmasmish.

Bizningcha, endi bolakaydagi qahri qattiqlik tuyg‘usini hech qaysi psixolog tuzatolmasa kerak. Chunki otaning kaltafahmligi oqibatida bolakayning beg‘ubor dunyosini allaqachon chilparchin bo‘lgan. Uning ongidagi beg‘uborlik o‘z o‘rnini yovuzlik, shafqatsizlik va mehrsizlikka bo‘shatib berdi. Chunki o‘g‘il bola otasidan namuna oladi. “Otam shunday qilyaptimi, demak, bu to‘g‘ri”, degan xulosaga keladi. Bu bilan bolaning otasi qassoblik qilmasligi kerak, degan fikrdan yiroqmiz. Ammo u toki farzandi oq-qorani taniguncha qushxonaga olib bormasligi kerak edi.

QANDAY BOLALAR JINOYaTChI BO‘LADI?
Aytishlaricha, qamoqxonalarda jazo muddatini o‘tayotgan jinoyatchilarning aksariyati baxtsiz bolalikni boshidan kechirgan kimsalar ekan. Ayniqsa, ota yoki onasi bo‘la turib, bir bor ularning bag‘rida yayramagan, shirin so‘zlaridan bahramand bo‘lmagan bolalar hayotda doim o‘zlarini nimagadir tashnadek his etib yasharkan. O‘sha tashnalikning o‘rni bosilmasa, asabiy, tajovuzkor va yovuz maxluqqa aylanarkan.

Mutaxasssislarning fikricha, ota-onasi mehr bermagan bolalar qo‘rqoq va jur’atsiz bo‘ladi va bu kamchiliklarini bekitish uchun ataylab o‘zlarini qo‘pol, janjalkash va botir qilib ko‘rsatishga urinadi. Bu ham himoyaning bir usuli, aslida. Chunki ota-ona mehri ham bolaga ruh va qanot beradi, himoyachim bor, degan taskin ularga botirlik bag‘ishlaydi. Bunday mehrdan mosuvo, ota-onasidan kamsitish eshitadigan, kaltak yeydigan bolalar esa doim o‘zlarini yolg‘iz his etishadi. Albatta, inson yog‘och yoki kesak emas. U ham tirik mavjudot. Tiriklik esa hamisha nusxa olishga moyil bo‘ladi.

Masalan, cho‘l echkiemarlarini olaylik. Ularning tash­qi qiyofalari yashiltob qo‘ng‘ir bo‘lsa-da, ammo qumlar uzra o‘rmalab ketayotganda birdaniga qum rangiga kira oladi. Ayniqsa, bunday holat biror xavfni sezganda yashin tezligida ro‘y beradi. Albatta, inson hayvondan farqli. U ongli mavjudot. Shu bilan birga u ham xuddi hayvonlar kabi tabiat farzandi. Chorasiz va najotsiz qolgan damlarda u ham ona tabiatga suyanadi.

Insonda qaysiki fazilatlar ustun bo‘lsa, u o‘ziga o‘xshagan odamlar orasiga kirganida o‘sha fazilatlari ikki baravar oshib ketar ekan, ya’ni yomonlar orasida yomonligi, yaxshilar orasida yaxshiligi ko‘proq namoyon bo‘ladi, degan gap bor. Farzandlarimiz bizning ko‘zgudagi aksimiz. Ularning xatti-harakatiga qarab, o‘zimizning xarakterimizdagi salbiy jihatlarni anglaymiz. Bolamizning qaysidir qilig‘i bizga yoqmayaptimi, demak, avvalo, o‘zimizni taftish etishimiz, kamchiligimizni tuzatishimiz kerak. Aks holda bu kamchiliklar yig‘ilib-yig‘ilib bir kuni katta illatga aylanadi. Illat esa insonni jinoyatga boshlaydi, boshi berk ko‘chalarga undaydi.

FARZAND MEHRINI QOZONISh OSONMI?
Ba’zan hayotda farzandlari qarovsiz qoldirgan yoki mehrini darig‘ tutgan qariyalarga duch kelganimizda qalbimizda achinish hissi paydo bo‘ladi. Beixtiyor o‘sha o‘zimiz tanimaydigan bemehr farzandga nisbatan qalbimizda nafrat hissi paydo bo‘ladi. Lekin bir on bo‘lsa-da, o‘ylab ko‘rsak, ularning shunday ahvolga tushishlarida o‘zlarining ham aybi bordek nazarimizda. Chunki mehr-muhabbat va oqibat ustun bo‘lgan oilada katta bo‘lgan farzandlar hech qachon ota-onalarini yolg‘iz tashlab qo‘ymaydilar.

Bir ota xotini vafot etgach, yetim bo‘tadek bo‘zlab qolgan uchta qizini mehr-muhabbat bilan voyaga yetkazibdi. “Qizlarimning ko‘ngli o‘ksimasin”, deya hatto uylanmabdi ham. U ibodatga bosh qo‘ygan kezlari qizlari unga mehribon bo‘lib voyaga yetishlarini Tangridan astoydil so‘rar ekan. Bir kuni o‘sha kishi uzoq safarga chiqadigan bo‘libdi va qizlaridan: “Go‘zal qizlarim, sizlarga nima olib kelay?” — deya so‘rabdi.

“Dadajon, menga dur-u marvaridlardan olib keling”, — debdi katta qizi. “Menga dunyodagi eng chiroyli matolardan olib keling”, — deya o‘zining orzusini aytibdi ikkinchi qizi ham. “Senga-chi?” — debdi ota sukut saqlab turgan kenja qiziga. “Otajon, menga safaringiz davomida nima yesangiz, o‘sha yegan narsalaringizning kuygan joylarini olib keling”, — debdi qiz.

Ota bu qizining iltimosidan hayron bo‘la-bo‘la safarga otlanibdi va bir necha oylardan keyin uyiga qaytib kelibdi. Ikkita katta qizi so‘ragan duru marvarid va eng go‘zal, asl matolarni beribdi. Eng kichik qiziga esa uning iltimosiga ko‘ra bir qiyiqchada to‘la qilib tugilgan barcha yegan taomlariyu nonlarining kuygan ku­yindilarini beribdi.

Qizi bundan judayam xursand bo‘libdi va dadasiga so‘ragan narsalarini olib kelgani uchun tashakkurlar aytibdi. Otasi esa qizidan: “Qizim, nega mendan yegan narsalarimning kuygan qismlarini olib kelishimni so‘rading, buning ma’nosi nima?” — deya savol beribdi. “Otajon, kuygan taomlar, ayniqsa, nonning kuygani kishida saraton xastaligini keltirib chiqarishi mumkin ekan. Agar sizga bu haqda to‘g‘ridan-to‘g‘ri aytsam, bunga amal qilmasligingiz mumkin edi. Shu narsalarni menga olib keling, desam qizim iltimos qilgan edi, deya e’tiborsiz bo‘lmay, menga ilinishingizni bilib, shu yo‘lni tutgan edim”, — debdi qizi.

Ota qizining donoligi va mehribonligidan quvonib ketibdi va uni chin dildan duo qilibdi. Otasining samimiy duosini olgan qiz esa kelajakda baxtli va saodatli bo‘lib, murodu maqsadiga yetgan ekan.

Qissadan hissa shuki, ota-ona farzandiga qancha ko‘p mehr bersa, kelajakda ulardan mehr oladi. Chunki farzand ham bamisoli ekin qadaladigan yer. Unga nima eksak, shuni olamiz.


Детство. В мире нет никого, кто бы не испытал это прекрасное время года. Говорят, что у детей отличное зрение. Конечно, это символическая идея.

На самом деле дети, исследующие мир и людей, не знающих, что такое злоба, разврат и преступность, будут поражены. Именно это чудо обогащает их воображаемый мир, формирует их мысли и мировоззрение. Все кажется им интересным и удивительным. Они видят мир в белом.

По мнению экспертов, это период, когда дети вырастают людьми. Точнее, в дни детства и невинности будет восстановлен фундамент великой крепости человека. Если ребенок растет в благополучной семье, ему сопутствует удача в любой работе. Потому что оптимизм и оптимизм им прививают с детства. Выросшие в конфликтных семьях дети вырастают агрессивными, нервными и невежественными. Иногда родители слишком остро реагируют, когда говорят, что им нужно быть жестче с ребенком.

Вы когда-нибудь замечали, что дети из семей с нервными родителями вырастают такими же сварливыми, как и они сами? Дети семьи, где пара часто ссорится и ссорится, вырастают застенчивыми, обидчивыми и грустными. Потому что, когда он был ребенком, когда ему хотелось приласкать отца или мать, когда он хотел оседлать лошадь на своих плечах, «холодная война» дома всегда разбивала это желание. Предположим, например, что он побежал к отцу с распростертыми объятиями.

Но отец встречает его сердитыми глазами. Как будто в доме его отца взорвалась бомба. Эта живая бомба движется вместе с этой единственной мужественностью мальчика и взрывается от ужаса, заставляя его уши замереть. Как будто взрыв разрушил детскую энергию, свободу, волнение и радость. С того дня у мальчика сломалась психика. Это ломает все его положительные черты, в том числе и его талант.

Специалисты утверждают, что у каждого человека есть свои уникальные таланты и способности. Эти положительные качества формируются и развиваются в детстве. Не случайно в нашем народе говорят: «Относись к своему ребенку как к королю, пока ему не исполнится пять лет». Но, к сожалению, многие семьи говорят: «Я возьму бразды правления своим ребенком с малых лет», и бессознательно растрачивают в нем данный Богом талант. Родители всегда должны оградить своих детей от событий, которые могут оказать глубокое влияние на детскую психику.

ОШИБКА МЯСНИКА
Муж одной женщины был мясником. Мужчина сказал: «Пусть у моего сына глаза вырастут, а когда он вырастет, пусть продолжит мою профессию».Когда мальчик заплакал, увидев, как волы визжат и кровь бьет фонтаном, отец указал на него ножом и сказал: «Мальчик не должен бояться или плакать!» он крикнул. В результате у здорового мальчика развилась эпилепсия. Не было места, куда бы его родители не ходили лечить его. Но он не мог найти лекарство.

Однажды мальчик сказал матери: «Мама, когда мой папа убивает быков, они дрожат. Боюсь, что так. » Мать, которая знала, чем болен ребенок, сразу отвела его к психологу. Проработав с мальчиком год, специалист выздоровел. Но знакомый сказал мне, что у него нет сострадания. Если кошка или собака не будут делать то, что они говорят, они будут задушены и избиты веревкой. Ей было все равно, хотя она и сказала: «Вы должны быть добры к животным».

Мы не думаем, что какой-либо психолог может исправить детский гнев. Потому что невежество отца уже разрушило невинность мальчика. Невинность в его сознании сменилась злом, жестокостью и жестокостью. Потому что мальчик учится у своего отца. «Если мой отец делает это, то это правильно», — заключает он. Этим мы далеки от мысли, что отец ребенка не должен быть мясником. Но ему не следовало водить ребенка в скворечник, пока он не узнал черно-белое.

КАКИЕ ДЕТИ БУДУТ ПРЕСТУПЛЕННЫМИ?
Говорят, что у большинства осужденных, отбывающих наказание в тюрьмах, было несчастливое детство. Особенно детям, которые, будучи родителями, ни разу не обняли их, никогда не наслаждались их ласковыми словами и всегда чего-то жаждали в жизни. Когда их не контролируют, они могут сбиться с пути и потерять верный путь.

Специалисты утверждают, что дети, не любимые родителями, становятся трусливыми и трусливыми, и намеренно стараются притворяться грубыми, сварливыми и смелыми, чтобы скрыть свои недостатки. Это тоже способ защиты, на самом деле. Потому что любовь родителей также дает ребенку дух и крылья, а утешение от защитника придает ему мужества. Дети, лишенные такой любви, дискриминированные родителями, побитые, всегда одиноки. Конечно, человек не кусок дерева и не кусок дерева. Он тоже живое существо. А жизнь всегда будет копировать.

Возьмем, к примеру, пустынных коз. Хотя они выглядят зеленовато-коричневыми, они могут внезапно стать песчаными, когда ползают по песку. Это особенно верно, когда ударяет молния. Конечно, человек отличается от животного. Он сознательное существо. В то же время он дитя природы, как и животные. Во времена беспомощности и беспомощности она тоже полагается на матушку-природу.

Какие самые важные человеческие качества?сказано, что когда он входит среди людей, подобных ему, то эти качества удваиваются, то есть среди злых сильнее проявляется зло, а среди добрых — добро. Наши дети – это наше отражение в зеркале. По их поведению мы понимаем отрицательные стороны нашего характера. Если нам не нравится то, что делает наш ребенок, то мы должны сначала изучить себя и исправить свои недостатки. В противном случае эти недостатки будут накапливаться и в один прекрасный день станут большим недостатком. Зло же ведет к преступлению и к улицам.

ЛЕГКО ЛИ ДЕТСКАЯ ЛЮБОВЬ?
Иногда в нашей жизни нам становится грустно, когда мы видим пожилых людей, которые пренебрегли или пренебрегли своими детьми. Невольно мы начинаем ненавидеть того доброго ребенка, которого не знаем. Но на мгновение мы думаем, что они виноваты в этом. Ведь дети, выросшие в любящей и заботливой семье, никогда не оставят своих родителей одних.

После смерти жены отец с любовью воспитывал трех своих осиротевших дочерей. Он даже не женился, сказав: «Не подводите моих дочерей». Начав молиться, он усердно молился Богу, чтобы его дочери выросли добрыми к нему. Однажды мужчина собирался в дальнюю дорогу и спросил своих дочерей: «Прекрасные девушки, что вам принести?» Он спросил.

«Папа, остановись и принеси мне немного жемчуга», — сказала старшая дочь. «Принеси мне несколько самых красивых тканей в мире», — сказала ее вторая дочь. «А ты?» Сказал отец своей младшей дочери, которая промолчала. «Отец, принеси мне обгоревшие части того, что ты ел во время путешествия», — сказала она.

Удивленный просьбой дочери, отец отправился в путешествие и через несколько месяцев вернулся домой. Она дала своим двум старшим дочерям жемчуг, который они просили, и самые красивые, оригинальные ткани. По его просьбе он отдал младшей дочери все продукты и испеченный хлеб, которые она съела.

Дочь была вне себя от радости и поблагодарила отца за то, что он принес то, что он просил. Отец сказал своей дочери: «Дочь, почему ты попросила меня принести обгоревшие части того, что я ел? Что это значит?» Он спросил. «Отец, подгоревшая пища, особенно подгоревший хлеб, может вызвать рак. Если бы я сказал тебе прямо, ты бы не стал этого делать. Я сказал ей принести его мне, и она сделала это.

Отец радовался мудрости и доброте дочери и от всей души благословлял ее.Девушка, получившая искреннее благословение отца, была счастлива и благополучна в будущем и добилась своего.

История гласит, что чем больше родитель любит своего ребенка, тем больше он будет любить его в будущем. Потому что даже ребенок – это место, где сажают урожай. Мы получаем то, что посеяли.

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: