Ota-ona bolaning birinchi ustozidir — Yosh ota-onalarga tavsiyalar

Ota-ona bolaning birinchi ustozidir - Yosh ota-onalarga tavsiyalar

Oila bir chaman bo‘lsa, farzand uning eng nafis gulidir. Bog‘imizda parvarishlangan gullar rangimiz, iforimiz va yashash tarzimizni ifodalaydi. Oila qurish bizni ota-ona degan ulug‘ nomga sazovor qiladi. Ba’zi yoshlar ota-onalik vazifasiga tayyor bo‘lmasdan oila quradilar. Ota-onalik mas’uliyati bilan yuzma-yuz kelganda esa dovdirab qoladilar. Yo‘q, bunday bo‘lmasligi kelak. Chunki ota-ona bolaning birinchi ustozidir. Bola ota-onasidan ko‘rib, o‘rganib ulg‘ayadi. Bola tarbiyasida ota-onaning javobgarligi katta. Shu sababdan farzand tarbiyalash san’at desak xato bo‘lmaydi.

Bolaning kishilar bilan munosabati boshlang‘ich ta’lim davridayoq shakllanadi. Shaxsning ijtimoiylashuvi – insonlar o‘rtasidagi munosabat va muomala madaniyatini o‘rganishidir. Ota-onaning bolaga go‘daklik chog‘idan sevgi, mehr berishi, to‘g‘ri parvarish va tarbiya qilishi unda ishonch tuyg‘usini shakllantiradi. Bu davrda ota-ona va farzand o‘rtasida iliq, yoqimli taassurot uyg‘onadi. Bola boshqalar bilan ham shunday munosabatga kirishadi. Ota-ona doim bolani tinglashi, uni rag‘batlantirishi, unda sevgi, mehr, hurmat, sabr-qanoat va ishonch tuyg‘ularini uyg‘otishi lozim. Bolaning o‘ziga ishonishi, o‘zini hurmat qilishi muhim sanaladi.

Bola tarbiyasi qachon boshlanadi? Bolani necha yoshdan boshlab tarbiya qilish kerak? Uning tarbiyasiga qayerda ko‘prok e’tibor berilishi kerak: uydami yoki maktabda?

Bunday savollar ota-onalarni hamisha o‘ylantirishi tabiiy. Mazkur mavzuda ko‘plab kitoblar yozilgan. Yagona haqiqat shuki, tarbiya qancha erta boshlansa, shuncha yaxshi. Shuni esdan chiqarmaslik kerakki, har bir bola alohida gav­har va rang, boshqa-boshqa guldir.

Bolani tarbiyalashda uning jismoniy, psixologik va genetik rivojlanish xususiyatlarini e’tiborga olish kerak. Masalan, 3 yoshdagi boladan o‘z o‘yinchog‘ini o‘rtog‘i bilan o‘ynashni talab qilish to‘g‘ri emas. Sababi, bu yoshdagi bolalarda biror narsasini yaqinlari bilan baham ko‘rish ko‘nikmasi hali shakllanmagan bo‘ladi.

Garchand, ota-onalar farzandi o‘zlarining bir bo‘lagi ekanligini o‘ylasalar ham, bola ota-onaning aynan nusxasi emas. Har bir bola xarakter sohibi bo‘lgan shaxs. Shuning uchun ham bola tarbiyasida quyidagilarga e’tibor berish lozim:

  1. Ota-ona bolaga keragicha mehr, sevgi bersa, unda o‘ziga bo‘lgan ishonchi ortib, qayg‘u va qo‘rquvlari kamayadi.
  2. Oilada yetarli mehr va samimiylikni ko‘rgan bola axloqiy qadriyatlarni o‘zida mujassamlashtirishga intiladi. Agar uyda kattalar baqirib chaqirishsa, bunday oilada ulg‘ayayotgan bolaga sokin va sabrli bo‘lishni o‘rgatish qiyin. Axir, qush uyasida ko‘rganini qiladi.
  3. Uyda tez-tez kaltak bilan jazolanib, doim aybdor sanalgan bolalar o‘zlarini ota-onasini ranjitgan yaramas farzanddek his qiladilar. Ular o‘zlarini arzimas narsaga ham aybdor deb hisoblayveradilar. Bu tuyg‘u ularning sababsiz asabiylashishlariga, so‘zga quloq solmaydigan odobsiz farzand sifatida uyi va oilasidan ko‘ngli qolishiga olib keladi. Bunday salbiy xislatga ega bola fahm-farosati va sog‘lig‘i yaxshi bo‘lgan holda, ota-onasiga nisbatan yuragidagi norozilik uni darslarni vaqtida bajarmay, biror ishni qilishda qaysarlik qilib, noqobil farzand sifatida oila a’zolarini ranjitishiga sabab bo‘ladi.
  4. Ota-ona farzandi bilan imkon qadar osoyishta va sabrli munosabatda bo‘lsa, unga ortiqcha o‘git va eslatma berishga hojat qolmaydi. Zotan, quruq nasihat bola tarbiyasida yaxshi foyda bermasligi ma’lum.
  5. Yaxshi ota-ona bo‘lish uchun ortiqcha urinishga o‘rin yo‘q. Bu borada samimiylik yetarli. Zero, haddan ziyod mehr va e’tibor bolani xudbin qilib qo‘yadi.
  6. Bola noto‘g‘ri ish qilganida uni koyib: «Sen hech aytganni qilmaysan, qachon odam bo‘lasan, bizga doim tashvish keltirasan» singari odatiy tanbeh berish, zarda qilish to‘g‘ri emas. Bolani ayblash o‘rniga, uni sabr bilan so‘zini oxirigacha tinglash eng ma’qul yo‘ldir. Sababi, ota-onasi unga yon bosmoqchiligini ko‘rib, bolaning oilasiga bo‘lgan mehri ortadi va qilgan noto‘g‘ri ishini tan olishi osonlashadi. Shunday qilinganda, bola barchasini ochiq aytib beradi va xatolarini boshqa takrorlamaslikka o‘ziga o‘zi so‘z beradi.
  7. Ota-ona aksincha yo‘l tutsa, bola oilasiga ishonmaydi, dilidagi alamlar, muammolarni birgalikda hal qilishga intilmaydi. Farzandini tinglagan va uni tushunishga harakat qilgan ota-ona bola ko‘z o‘ngida hurmatini saqlab qoladi.
  8. Farzandlar o‘rtasidagi tushunmovchilik yoki kelishmovchilikda qay biri haq-nohaq ekanini bilmasdan tanbeh berish noto‘g‘ri. Agar ikkovi ham jazolansa, aybi yo‘q farzandning ota-onaga bo‘lgan ishonchi susayadi, ukasiga gina nazari bilan qaray boshlaydi. Shu sababdan jiddiy vaziyatlar yuzaga kelmasa, o‘rtaga tushmaslik, oradagi kelishmovchiliklarni bolalarning o‘zlari hal qilishlariga imkon yaratish lozim. Bu ularning samimiy, sofdil inson bo‘lib ulg‘ayishlariga ham yordam beradi.

Gulnora Hojimurodova tayyorladi


Когда семья одна, ребенок – ее самый прекрасный цветок. Цветы в нашем саду представляют наш цвет, наш аромат и наш образ жизни. Женитьба дает нам великий титул родителей. Некоторые молодые люди женятся до того, как будут готовы стать родителями. А когда дело доходит до родительской ответственности, они путаются. Нет, это не так. Потому что родитель – первый учитель ребенка. Ребенок растет, видя и учась у своих родителей. Ответственность родителей в воспитании ребенка велика. Поэтому можно с уверенностью сказать, что воспитание детей – это искусство.

Отношения ребенка с людьми формируются в начальной школе. Социализация – это изучение культуры человеческих отношений и взаимодействий. Любовь родителей, привязанность, надлежащий уход и забота о ребенке с младенчества укрепляют доверие. За это время между родителями и детьми создается теплое и приятное впечатление. Ребенок вступает в подобные отношения с другими. Родители всегда должны слушать своих детей, поощрять их и прививать им чувства любви, привязанности, уважения, терпения и доверия. Ребенку важно иметь уверенность в себе и чувство собственного достоинства.

Когда начинается воспитание детей? В каком возрасте нужно воспитывать ребенка? Где его воспитанию следует уделить больше внимания: дома или в школе?

Для родителей естественно задавать такие вопросы. Есть много книг на эту тему. Единственная истина в том, что чем раньше начнется обучение, тем лучше. Не следует забывать, что каждый ребенок – это отдельная жемчужина и цвет, другой цветок.

В воспитании ребенка необходимо учитывать особенности его физического, психологического и генетического развития. Например, неправильно просить трехлетнего ребенка поиграть с его игрушкой. Это связано с тем, что у детей этого возраста еще не развито умение делиться чем-то со своими близкими.

Даже если родители думают, что ребенок является их частью, ребенок не является точной копией родителя. Каждый ребенок – личность с характером. Поэтому в воспитании детей важно обращать внимание на следующее:

Когда родители дают своим детям любовь, в которой они нуждаются, их уверенность в себе возрастает, а горе и страхи уменьшаются.
Ребенок, который видит в семье достаточно любви и искренности, стремится прививать нравственные ценности. Трудно научить ребенка, растущего в такой семье, быть спокойным и терпеливым, если на него кричат ​​взрослые. Ведь он делает то, что видит в птичьем гнезде.
Дети, которых часто бьют и осуждают дома, часто чувствуют себя непослушными детьми, которые обижают своих родителей. Они чувствуют себя виноватыми из-за чего-то тривиального. Это заставляет их чувствовать себя неловко, разочарованными своим домом и семьей, как непослушный ребенок.Когда ребенок с такой негативной чертой психически и физически здоров, его сердечная неудовлетворенность родителями может привести к тому, что он не успевает в школе, упрямится в чем-либо, оскорбляет членов семьи в качестве обиды. ребенок-инвалид.
Пока родители максимально спокойны и терпеливы со своими детьми, нет необходимости давать им слишком много советов и напоминаний. Общеизвестно, что сухие советы детям не помогают.
Нет смысла слишком стараться быть хорошим родителем. В этом достаточно искренности. Потому что слишком много любви и внимания может сделать ребенка эгоистичным.
Когда ребенок делает что-то не так, неправильно ругать его или ее, говоря: «Ты никогда не делаешь того, что говоришь, когда станешь человеком, ты всегда будешь переживать за нас». Вместо того, чтобы обвинять ребенка, лучше терпеливо выслушать его до конца. Это связано с тем, что когда родитель видит, что над ним издеваются, у ребенка растет любовь к своей семье и ему становится легче признать, что он или она сделали что-то не так. Когда это сделано, ребенок говорит открыто и обещает себе не повторять своих ошибок.
Родители поступают наоборот, ребенок не доверяет семье, не пытается решать проблемы вместе. Родитель, который слушает своего ребенка и пытается понять его, сохранит уважение в глазах ребенка.
Неправильно критиковать ребенка за непонимание или несогласие, не зная, кто из них прав. Если оба наказаны, невиновный ребенок теряет доверие к своим родителям и злится на своего брата. Поэтому, если не возникают серьезные ситуации, детям следует позволять разрешать свои разногласия. Это также поможет им вырасти искренними, честными людьми.

Подготовила Гульнора Хаджимурадова

Telegramda o‘qish

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
BAXTIYOR.UZ

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: